Zuivelse zonden

40 dagen zonder zuivel werd 40 dagen zonder bloggen, what a shame it is and it is mine!

Op gebrek aan zuivel kan ik het moeilijk afwimpelen. Andere excuses en argumenten kunnen in aanmerking komen, maar we gaan daar maar niet aan beginnen... 'I plea guilty'.

Haken en juwelen maken kwam er af en toe nog eens van, maar leverde vooral een uitbreiding op van de voorraad half afgewerkte producten. Herkenbaar hoop ik?

Het leven zonder zuivel de voorbije 40 dagen was een bijzondere ervaring met veel ups en een paar downs.

De laatste 10 dagen waren duidelijk de moeilijkste om een of andere reden, samenloop van omstandigheden en andere al dan niet doorzichtige excuses.

Ik las vandaag een artikel van een BV'er die het 40 dagen zonder vlees overbrugde en daar ook geheel in slaagde! Haar bevindingen waren inspirerend voor een berichtje hier van mijn kant.

Deze uitdaging begon geweldig met culinaire orgasmes op z'n frans en alles erop en eraan, dat kon je hier al lezen.

De eerste weken daarna verliepen ook relatief vlot. Wat ik als de grootste hindernis zag op voorhand (geen kaas) bleek tot mijn verbazing net het makkelijkst te gaan.

Hiervoor al gebruikten we thuis altijd soyamelk, -room en -boter omwille van de koemelk-intolerantie  van dochterlief. Het was nu maar een kwestie van mezelf altijd te kunnen voorzien van die soyamelk, ook buitenshuis, want ben dan wel een coffee-addict, maar het pure zwarte goedje vind ik echt niet te drinken!

Dus trouw vulde ik telkens een drinkflesje van dezelfde dochterlief met soya en sleepte dit overal mee, o.a. om mij na een nachtje werken toch te kunnen voorzien van de nodige portie cafeïne. Eén keer vegat ik het (ergens in het begin) en dronk dan toch een half kopje zwart en haalde thuis de schade in. De tijd daartussen verliep gelukkig zonder ongelukken ondanks het gebrek aan.

Ook bij bezoekjes hier of daar was ik voorzien met een voorraad in de handtas of ik dronk iets anders dan koffie. Ah ja, want dat kon ook natuurlijk, er bestaat ook thee en sap ;o

Maar dan, het ambetantste: de koekskes hé! In mijn 'eenzame' werknachten kan ik echt niet uit die snoepkast blijven en thuis snoep ik normaal amper of niet (wat echter dus veranderd is ondertussen, daarover straks meer), dus ik nam nooit zelf iets mee of had het niet in huis, maar kon dan daar echt niet weerstaan. En weet je hoe moeilijk het is koeken te vinden zonder melkeiwitten, melkpoeder of ei-eiwit? Van die eerste twee wist ik dat al gezien het aandeeltje koeken voor de kleinste hier, die ei-eiwitten maakten dat nu nog moeilijker. En de koekjes die je her en der bij krijgt in een tea-room, bij de kapper, die paaseitjes van melkchocolade die uitgedeeld worden... goh, awel, dat heel vaak niet weten wat er wel of niet in zit en het om die reden moeten laten liggen, dat lukte dus niet altijd en hoe langer hoe vaker ik daar dus ook mijn voeten aan veegde. Een zwakke plek, zo bleek.

En zeggen dat ik dus geen snoeper was, maar man, wie denkt dat veganisten magerder zijn dan vegetariërs, think again!

Ik weet nu wat vreetbuien zijn: 3 borden avondeten gingen er vlot in. Om de twee uur onweerstaanbare 'vieze goestjes'-aanvallen zijn standaard en nee, ik ben niet zwanger!

Ook kan ik me moeilijk voorstellen dat dit toeval is, maar het zou kunnen natuurlijk...

Gelukkig had ik nog iets staan op mijn lijstje van goede voornemens wat hier van pas kwam: terug beginnen rennen, so I did!

Nu mijn man terug on the road is met zijn mobiele bio-coffeebar Koek & Zopie, kochten we voor de zaak Eco Biscuits. Wat een ontdekking! Vegan en een overheerlijk en ruim aanbod. Alleen een beetje prijzig wel vind ik.

Een tweede iets waar ik op den duur minder streng in werd voor mezelf: veggieburgers die dus niet vegan zijn. Ik haalde er speciaal en apart voor mezelf, maar als die op waren at ik later toch van de veggie-versies mee, zo bvb. ook als ik bij mijn ouders at of elders.

En de rest van mijn zuivelse zonden:

- Eén keer koemelk in de koffie bij de kapper.

- Een latte met koemelk (eigen voorraad vergeten) en een fantastisch stuk appeltaart waarvan ik niet weet of die zuivelvrij was, vermoed van niet, bij een geweldige tent 'Taart van mijn tante' in Amsterdam. (met dank aan K. mijn collega-vrijwilligster bij EVA vzw)

- Kaas in de pastasaus en door de salade bij familie. Het vragen er rekening mee te houden bij mensen is een moeilijk gegeven, veel moeilijker dan het weglaten van vlees of vis, is mijn ervaring.

- Pannekoeken met soyamelk, maar ook met eieren, welliswaar van eigen kippen.

- Sausjes in een falafeltent

En misschien ben ik er nog een paar vergeten...

Het vervangen van kaas op brood viel dus best mee. Ondertussen wel al weer een boterhammetje met gegeten vandaag, want de laatste 2 weken begon dat ook lastiger te worden (zaag, klaag, excuus, blabla en die koetjes maar afzien, I know I know :s) Maar voorlopig zijn mijn favoriete vervangers dezelfde gebleven en wil ik kaas meer blijven mijden dan ik vroeger deed:

Hummus, Mandolita, Tartex Shitake, Abinda tofu-tomaat en Bionuts (die laatste was al geplunderd voor de foto, maar van dezelfde lijn als Mandolita en te vinden in de koeling bij de biowinkel)

Hummus bestaat in veel soorten en merken, de beste blijf ik de zelfgemaakte vinden, met dit receptje. Voor de vegan versie verving ik de griekse yoghurt door soya-yoghurt.

Veganaise was een zoektocht apart: ik probeerde ze zelf te maken aanvankelijk, maar de eerste mislukte en de tweede vond ik niet lekker, kreeg de verhouding toch niet naar mijn goesting. De enige (tot mijn verbazing vond ik maar één merk!) bij de bioplanet viel ook tegen qua smaak. Gelukkig wist ik uit eerdere ervaring dat A. van de brugse frituur Royal de meest fantastische veganaise maakt en kocht ik ondertussen daar een grote pot. Ook een plek voor heerlijke vegan snacks voor wie het nog niet wist!

Weglaten van zuivel bezorgt mij dus blijkbaar wel een drang naar een suikers en andere vetten, maar de grote kaas-hindernis viel dus enorm mee en daar wil ik me echt voor blijven inzetten!

Dat met niet weten of er al dan niet zuivel zit in koeken buitenshuis en het moeten vragen aan anderen om rekening te houden (zeker bij vleeseters, van vegetariërs krijg ik toch meer begrip) blijven voorlopig de twee hindernissen. Maar als ik dan kijk naar de hoeveelheid zuivel die ik niet meer opneem in verhouding tot de gemiddelde mens vind ik ook dat ik mij niet schuldig hoef te voelen over mijn 'zuivelse zonden'. Ik doe mijn best en het kan altijd beter, maar 't is beter dan niks, toch?

Ben vele jaren flexitariër geweest, at lang enkel buitenshuis heel af en toe nog iets van vlees of vis vooraleer ik uiteindelijk vegetariër werd, flexivegan (voor zoverre deze term al uitgevonden is) lijkt mij ook een haalbaar compromis en wie weet met tijd...

Ben benieuwd naar reacties van vegans, hoe doen jullie dat in hemelsnaam met die koekskes?!